Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookie από την Google για να παρέχει τις υπηρεσίες του και να αναλύει την επισκεψιμότητα. Η διεύθυνσή σας IP και ο παράγοντας χρήστη γνωστοποιούνται στην Google, μαζί με μετρήσεις απόδοσης και ασφαλείας, ώστε να διασφαλιστεί η ποιότητα της υπηρεσίας, για τη δημιουργία στατιστικών στοιχείων σχετικά με τη χρήση και για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση καταχρήσεων. ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ: 2010

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Αγχος: Διαταραχή Γενικευμένου Άγχους (ΔΓΑ)

Η ΔΓΑ είναι μια αγχώδης διαταραχή όπως είναι και η 'ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή' αλλά και η 'διαταραχή στρες μετά από ψυχοτραυματική εμπειρία'.
Είναι η περισσότερο συχνή αγχώδης διαταραχή στην καθημερινή πρακτική και υπολογίζεται ότι από αυτήν πάσχει το 1,5-6,5% του γενικού πληθυσμού. Συνήθως αρχίζει σε ηλικία μεταξύ 25-40 ετών αλλά δεν αποκλείεται έναρξη σε όλες σχεδόν τις ηλικίες.
Η διαταραχή χαρακτηρίζεται από υπερβολικό άγχος και εσωτερική ανησυχία που αφορούν μια σειρά γεγονότων ή δραστηριοτήτων και διαρκούν για τουλάχιστον 6 μήνες (DSM-IV).
Όμως η συμπτωματολογία της ΔΓΑ περιλαμβάνει πολλά άλλα συμπτώματα όπως:
νευρικότητα ή αίσθημα αγωνίας, δυσκολία συγκέντρωσης, εύκολη κόπωση, ευερεθιστικότητα, μυίκή τάση (ο πάσχων το περιγράφει σαν 'βάρος' ή 'πίεση'), διαταραχές ύπνου, ήπια καρηβαρία ή κεφαλαλγία τάσεως, τρόμος (τρέμουλο), εφιδρώσεις, ταχυκαρδία και αίσθημα παλμών, ξηροστομία, επιγαστρική δυσφορία.
Τα σωματικά συμπτώματα θεωρείται πως αφορούν 'σωματοποίηση του άγχους'.
Τα ανωτέρω συμπτώματα μπορεί να συνυπάρχουν όλα ή μερικά από αυτά. Συνεπώς υπάρχουν πάσχοντες με κάποια από τα ανωτέρω συμπτώματα και πάσχοντες με κάποια άλλα. Είτε μπορεί η διαταραχή να ξεκινήσει με κάποια συμπτώματα και αργότερα να προστεθούν και άλλα.
Επίσης είναι συχνή η συννοσηρότητα δηλ. η ΔΓΑ να συνδυάζεται και με άλλη πάθηση. Συχνότερα συνδυάζεται με καταθλιπτικές διαταραχές, δυσθυμία και φοβίες.
Είναι καλό να γίνει αρχικά αξιολόγηση και από γιατρό Νευρολόγο ή Ψυχίατρο ώστε να αποκλειστούν σωματικά νοσήματα τα οποία μπορεί να εκδηλωθούν με συμπτώματα άγχους. Αυτά είναι: παθήσεις θυρεοειδούς-παραθυρεοειδούς, φαιοχρωμοκύττωμα, υπογλυκαιμία, σ. Cushing κ.α. Ακόμη παθήσεις του εγκεφάλου όπως: σύνθετες επιληπτικές εστιακές κρίσεις, όγκοι του εγκεφάλου, αγγειακές παθήσεις του εγκεφάλου κ.α. Επί πλέον θα πρέπει να ληφθούν υπ' όψιν φάρμακα και ουσίες όπως: υπερβολική λήψη καφεΐνης, στέρηση αλκοόλ σε αλκοολικούς, απότομη διακοπή κατασταλτικών υπνωτικών φαρμάκων.

Θεραπευτική αντιμετώπιση

Η θεραπευτική αντιμετώπιση συνίσταται στην ψυχοθεραπεία ή την φαρμακοθεραπεία ή τον συνδυασμό και των δύο. Η θεραπευτική στρατηγική αποφασίζεται ανάλογα με την βαρύτητα της διαταραχής και τις ιδιομορφίες του πάσχοντα. Είναι σύνηθες αρχικά να γίνεται συνδυασμός φαρμακοθεραπείας – ψυχοθεραπείας και αργότερα να διακόπτονται σταδιακά τα φάρμακα.

1) Φάρμακα

Χρησιμοποιούνται κυρίως αγχολυτικά και αντικαταθλιπτικά φάρμακα.

2) Ψυχοθεραπεία

Η ψυχοθεραπεία βασίζεται κυρίως στην γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία και συνίσταται στην
α) εκπαίδευση χαλάρωσης για τα σωματικά συμπτώματα και προοδευτική μυική χαλάρωση
β) εκμάθηση τεχνικών γνωσιακής ανοδόμησης για τις καταστροφικές σκέψεις (αμφισβήτηση ανησυχητικών σκέψεων).
Θα πρέπει να αναζητηθούν τα θέματα εκείνα που απασχολούν τον εσωτερικό κόσμο του πάσχοντα και με τον οποίο ερχόμενος σε επαφή, μαθαίνει να δίνει λύσεις στις εσωτερικές συγκρούσεις που αυτά προκαλούν.
Μπορεί να συνδυαστεί με την 'θεραπεία έκθεσης' οι ασθενείς με την φαντασία τους πρέπει να εκθέσουν τον εαυτό τους σε ότι τους ανησυχεί περισσότερο και ακολούθως να προσπαθήσουν να βρουν λύσεις. Ακόμη μπορεί να τους δοθούν φανταστικά φοβικά ερεθίσματα και πάλι να προσπαθήσουν να βρουν λύσεις.
Επίσης εκπαιδεύονται στο να ελαττώνουν τις συμπεριφορές αναζήτησης ασφαλείας (να μην αισθάνονται ανασφαλείς).
Χρήσιμη είναι και η αυτοπαρακολούθηση ο ασθενής θα πρέπει να μάθει να ανιχνεύει ενδείξεις άγχους και να τις αντιμετωπίζει έγκαιρα.
Καλό είναι ο πάσχων να μάθει να χρησιμοποιεί πολλές μεθόδους ώστε να έχει εναλλακτικές λύσεις.